“Θυσία στη φωτιά” -Προσεγγίζοντας το Ολοκαύτωμα

Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος

Σελίδες της Ιστορίας που λιγοστεύουν την έννοια ‘άνθρωπος’.. 27- 1- 1945.

Όταν οι άνθρωποι γίνονται αριθμοί, ο φασισμός χτυπάει τις θύρες

«Το φορτηγό σταμάτησε και είδαμε μια μεγάλη πύλη και πάνω της μια επιγραφή ζωηρά φωτισμένη (η ανάμνηση της με βασανίζει ακόμα στα όνειρα μου): ARBEIT MACHT FREI, η εργασία απελευθερώνει»….. Το όνομά μου είναι 17457. Μάς βάφτισαν, για όλη την υπόλοιπη ζωή μας θα έχουμε το νούμερο χαραγμέστο αριστερό μας μπράτσο”.«Ταξιδέψαμε ως εδώ μέσα σε σφραγισμένα βαγόνια, είδαμε τις γυναίκες και τα παιδιά μας να τους καταπίνει το σκοτάδι, σκλάβοι πηγαινοερχόμαστε χιλιάδες φορές στην βουβή δουλειά, νεκροί στην ψυχή πριν τον ανώνυμο θάνατο. Δεν θα ξαναγυρίσουμε. Κανείς δεν πρέπει να βγει από δω, κανείς που θα μπορούσε να φέρει στον κόσμο μαζί με το χαραγμένο στην σάρκα του νούμερο τη δυσοίωνη είδηση του τι κατάφερε να κάνει άνθρωπος στον άνθρωπο στο Άουσβιτς».Πρίμο Λέβι, Εάν αυτό είναι άνθρωπος

Σήμερα, όλα τα τμήματα, είχαν την ευκαιρία να μάθουν για τη σχέση/διαφορά μεταξύ των όρων όπως «ολοκαύτωμα», «γενοκτονία», «εγκλήματα πολέμου» και «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», να αναρωτηθούν για τους παράγοντες εκείνους που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μαζική ή ατομική άσκηση βίας καθώς και τον αντίκτυπο που προκαλεί η απάθεια μιας κοινωνίας, η οποία τροφοδοτεί την ανθρώπινη σκληρότητα. Μέσα από την κατανόηση της διαδικασίας που οδηγεί σε γενοκτονία και την αναγνώριση όσων σταδίων προηγούνται στέλνοντας προειδοποιητικά μηνύματα, η αποτροπή μελλοντικών γενοκτονιών μπορεί να γίνει εφικτή.

Η παρουσίαση βάσει της οποίας έγινε η συζήτηση